Bij­na ieder­een heeft wel gehoord van de Bit­coin: een cryp­to­munt die sinds 2009 bestaat. Naast de Bit­coin zijn er ook diver­se ande­re crypt­ova­lu­ta die zich bij­voor­beeld spe­ci­fiek rich­ten op bepaal­de mark­ten (zoals maal­tij­den, gok­ken bij spor­ten) of bepaal­de lan­den. Crypt­ova­lu­ta zijn ech­ter veel­al niet gere­gu­leerd en de waar­de van ervan is moei­lijk te bepa­len. Vorig jaar sep­tem­ber publi­ceer­de de Euro­pe­se Com­mis­sie een voor­stel tot een ver­or­de­ning voor cryp­to­mun­ten. Dit voor­stel van 180 pagina’s is een mooie voor­zet voor meer dui­de­lijk­heid.

 

Toe­zicht­hou­ders heb­ben meer­maals gewaar­schuwd voor de risico’s van crypt­ova­lu­ta. Deze digi­ta­le ‘mun­ten’ bevin­den zich nu nog vaak in een juri­disch grijs gebied. Hier­door bestaan er veel risico’s waar par­ti­cu­lie­re beleg­gers niet van op de hoog­te zijn. De Euro­pe­se Com­mis­sie pro­beert hier ech­ter ver­an­de­ring in te bren­gen. Het is goed om stil te staan bij de gedach­ten van de Euro­pe­se Com­mis­sie op dit punt.

 

Toepassingsbereik

Toe­pas­sings­be­reik

De ver­or­de­ning is van toe­pas­sing op emit­ten­ten (een bedrijf dat crypto’s uit­geeft) van crypt­ova­lu­ta en op per­so­nen die cryp­to­dien­sten aan­bie­den. Bij dat laat­ste valt te den­ken aan bij­voor­beeld plat­forms die crypt­ova­lu­ta omwis­se­len naar ‘echt’ geld en vice ver­sa. Ech­ter niet alle cryp­to­mun­ten zul­len val­len onder deze nieu­we ver­or­de­ning. Bepaal­de crypt­ova­lu­ta die al gere­gu­leerd zijn door ande­re wet­ge­ving val­len name­lijk in begin­sel bui­ten het toe­pas­sings­be­reik van de nieu­we ver­or­de­ning. Hier­bij valt te den­ken aan valu­ta die niet te onder­schei­den zijn van aan­de­len.

 

Vergunningsplicht

Ver­gun­nings­plicht

Na inwer­king­tre­ding van de ver­or­de­ning moe­ten emit­ten­ten van crypt­ova­lu­ta in het bezit zijn van een ver­gun­ning. Uit­ge­vers van crypto’s hoe­ven geen ver­gun­ning te krij­gen indien er spra­ke is van een klei­ne aan­bie­ding van crypt­ova­lu­ta of indien ze uit­slui­tend wor­den aan­ge­bo­den aan pro­fes­si­o­ne­le beleg­gers. De uit­ge­ver ervan moet tevens een whi­te paper opstel­len. Een whi­te paper is te ver­ge­lij­ken met een pros­pec­tus. In dit docu­ment is infor­ma­tie opge­no­men over de uit­ge­ver en over het­geen wordt aan­ge­bo­den. Het doel van deze pros­pec­tus is om beleg­gers meer inzicht te geven in waar zij hun geld in stop­pen.

 

Significante tokens

Sig­ni­fi­can­te tokens

Waar uit­ge­vers van klei­ne hoe­veel­he­den crypt­ova­lu­ta geen ver­gun­ning hoe­ven te heb­ben, zien we dat aan­bie­ders van crypto’s met een gro­te omvang, zoge­naam­de sig­ni­fi­can­te tokens, juist reke­ning moe­ten hou­den met extra voor­waar­den. Er is spra­ke van een sig­ni­fi­can­te token indien zij vol­doet aan een aan­tal cri­te­ria. De aan­vul­len­de voor­waar­den voor sig­ni­fi­can­te tokens ver­ta­len zich bij­voor­beeld naar het aan­hou­den van extra buf­fers. De sig­ni­fi­can­te tokens ken­nen een stren­ger regime omdat zij door hun groot­scha­lig­heid een gro­ter risi­co vor­men voor de finan­ci­ë­le sta­bi­li­teit.

 

Aanbieden van cryptovalutadiensten

Aan­bie­den van crypt­ova­lu­ta­dien­sten

Naast het aan­bie­den van crypto’s wor­den ook de aan­bie­ders van crypt­ova­lu­ta­dien­sten gere­gu­leerd onder de nieu­we ver­or­de­ning. Onder crypt­ova­lu­ta­dien­sten val­len bij­voor­beeld het ver­le­nen van advies of het omwis­se­len van crypt­ova­lu­ta naar fiat geld. Een enti­teit kan deze dien­sten slechts aan­bie­den indien zij beschikt over een ver­gun­ning als aan­bie­der van cryp­to­dien­sten. Deze aan­bie­ders wor­den ver­plicht om te han­de­len in het belang van hun cli­ën­ten. Daar­naast is het de bedoe­ling dat zij hun cli­ën­ten waar­schu­wen voor de risico’s die aan crypt­ova­lu­ta zijn ver­bon­den.

 

Marktmisbruik

Markt­mis­bruik

Ook denkt de Euro­pe­se Com­mis­sie na over markt­mis­bruik. De bepa­lin­gen in de ver­or­de­ning hier­over zien op han­de­lin­gen van per­so­nen ten aan­zien van crypt­ova­lu­ta die zijn toe­ge­la­ten op een ver­gun­ning­hou­dend han­del­plat­form. Uit­ge­vers van crypt­ova­lu­ta beho­ren zo spoe­dig moge­lijk voor­we­ten­schap die recht­streeks op hen betrek­king heeft open­baar te maken. Daar­naast mag nie­mand voor­we­ten­schap gebrui­ken om die cryp­to­mun­ten te ver­wer­ven of juist te ver­vreem­den. Men mag dus niet han­de­len met voor­we­ten­schap en daar­naast ook geen voor­we­ten­schap delen. Voor crypto’s is het nog maar de vraag wat hier dan pre­cies onder zal val­len. Anders dan bij beurs­ge­no­teer­de bedrij­ven geldt voor veel crypto’s immers dat er geen onder­lig­gen­de bedrij­vig­heid aan­we­zig is (dit geldt niet voor alle crypt­ova­lu­ta-ont­wik­ke­laars). Tot slot komen er ook bepa­lin­gen met betrek­king tot markt­ma­ni­pu­la­tie. Zo mag nie­mand onjuis­te of mis­lei­den­de sig­na­len afge­ven met betrek­king tot de koers van een cryp­to­munt.

 

Minder eenvoudig

Min­der een­vou­dig

Crypt­ova­lu­ta staan op het vizier van de (Euro­pe­se) wet­ge­vers. Gelet op de popu­la­ri­teit, voor­al ook onder con­su­men­ten, lijkt het voor de hand te lig­gen als er meer con­cre­te wet­ge­ving zal komen om toe­zicht te hou­den op de crypto’s. Momen­teel is het erg een­vou­dig om crypt­ova­lu­ta te kopen en te ver­ko­pen, en zijn de trans­ac­tie­kos­ten die een con­su­ment moet beta­len rela­tief laag. Toe­zicht en regel­ge­ving bete­ke­nen dat de aan­bie­ders en crypt­ova­lu­ta­be­drij­ven met ver­plich­tin­gen – en dus kos­ten – te maken zul­len krij­gen. Het lijkt reëel dat in de toe­komst het min­der een­vou­dig – en moge­lijk ook duur­der – zal wor­den om in crypt­ova­lu­ta te beleg­gen. Dit staat nog los van de vraag of het über­haupt gewenst is om de han­del in crypt­ova­lu­ta toe te staan. Diver­se juris­dic­ties heb­ben al ver­bo­den inge­steld, waar­on­der bij­voor­beeld ook Chi­na.